Vooruit, nog eentje dan ;)

Ok, omdat ik het zo leuk vind verslagen te schrijven komt er nog eentje! De vorige was 'slechts' 2 weken geleden, maar die weken zijn voorbij gevlogen!

Na mijn vorige bericht (op 12 april) zijn er toch nog flink wat dingen gebeurd. Ik ben onder andere aan de slag gegaan als hardloop-trainer in Kenia: Simon kwam 's ochtends opeens langs met 5 jong volwassenen die erg graag wilde hardlopen. Of we met z'n allen konden gaan?

Hartstikke leuk natuurlijk, en daarnaast liet het ook wel blijken dat Simon erg graag lokale jeugd wil helpen, zowel met hardlopen als het dagelijkse leven door ze te leren hoe ze moeten werken voor de kost. Daarom heb ik (samen met een vrijwilliger hier die Ingrid heet) hem in contact gebracht met een blinde marathonloper (de wereldkampioen) die ook veel doet voor de lokale bevolking. Hopelijk kunnen ze iets betekenen voor elkaar, en komt er een soort trainingscentrum uit. Het is in ieder geval Simon's grote droom (hij hield er niet over op), dus aan motivatie zal 't niet liggen!

Verder hebben we samen met Rob even goed afscheid genomen van Sportsman Cafe. Onmiddelijk toen we binnen kwamen stonden er 4 Britse militairen om ons heen met allerlei verhalen (oa over Irak en Afganistan) en een stel flessen wodka. Na erg veel mooie/indrukwekkende verhalen (met onder andere een gedetaileerde beschrijving over een bom in een convooi) wisten Tim, Rob en ik niet precies meer hoe we thuis gekomen waren. Dat we pas om 4 uur 's middags wakker werden zegt denk ik wel genoeg...

Na het mooie Sportsman avontuur was het tijd om afscheid te nemen van Rob: na 3 maanden Naro Moru moest hij weer terug naar 't koude Nederland. Door middel van een erg goede diner van bruscetta en heerlijke Njama Choma (4kg vlees voor 6 personen) hebben we er een mooie avond van gemaakt.

Een tweede gezellige avond volgende niet lang daarna, toen we samen met Tim, Ingrid en een stel Britse vrienden naar Cape Chestnut gingen, een restaurant dat op vrijdag tapas serveerd. De tapas waren heerlijk, maar helaas waren er zo weinig hapjes dat Tim en ik nog erg veel honger hadden na de maaltijd. Gelukkig compenseerde we na een nachtje bij Ingrid thuis met een ontbijt van hamburgers, wat erg veel goedmaakte.

Naast de leuke avontuurtjes moest er natuurlijk ook weer flink gewerkt worden. Met Dalton hebben we eindelijk de laatste toren helemaal geperfectioneerd, zodat er nu 3 draaiende turbines zijn. Verder is alle electronica eindelijk aangekomen in Kenia (vanuit oa China) waardoor de turbines ons nu van stroom voorzien. Nadat Tim en ik 2 dagen lang in de meterkast hebben lopen rommelen konden we genieten van licht en internet als de stroom weer eens uitviel!

Als afsluiting van mijn verblijf in Naro Moru heb ik een Njama Choma etentje gegeven. Erg gezellig, want zowel Dalton als Simon waren er, en samen met hun, 2 fundi, Tim, Bart, Lynn, Peter en Ann hebben we de 4 kilo vlees goed kunnen opmaken! Na een hartverwarmende speech van Dalton (“Nice, very busy guy!” “We’re going to miss you!”) nam ik afscheid van Simon. Het einde van een leuk trainingsmaatje, en hij ging me zichtbaar missen (andersom ook trouwens): “God bless your races in Holland!”.

Gisteren zijn we aangekomen in Nairobi (na een tocht met veel onderbrekingen in de vorm van besprekingen) voor een feestje op de ambassade. Wat een eten, wat een drank (Heineken), wat een mensen! Het was een leuke borrel, en ik kwam zelfs iemand tegen die mij herkende van waarbenjij.nu! De wereld is klein, en zeker in een Nederlandse samenleving in ’t buitenland!

Vandaag heb ik het grootste deel van de tijd besteed aan het afronden van RIWIK, en vanavond heb ik 6 uur gewacht op een auto die niet kwam opdagen. Dat moet ik dus morgen gaan regelen, wat niet zwaar relaxed is, maar ik ga ervan uit dat het allemaal goed komt. Als de auto binnen is dan begint mijn heerlijke vakantieweekje samen met Anneke, die ‘as I write’ in het vliegtuig zit!

Dit is mijn allerlaatste verslag. Als jullie meegelezen hebben: dank daarvoor! Ik heb hier een geweldige tijd gehad, en ik heb het gevoel dat ik ook wat heb kunnen betekenen voor de mensen en RIWIK. Een super ervaring (en eentje die ik iedereen aanraad trouwens)!

Karibu sana voor het lezen, en tot in Nederland!